Tekst: Floor Toebes
Een vriend van mij stuurde afgelopen week een appje met “hahahaha de lul”. Hij had het hier niet over een uitgaansfoto of bankrekening maar over het bericht van de NOS met de titel: “Vrije Universiteit stopt met zieltogende bachelorstudie Nederlands”. Binnen de kortste keren stond heel internet vol met boze,verdrietige maar vooral teleurgestelde reacties. Teleurgesteld in de VU,teleurgesteld in de minister van Onderwijs, teleurgesteld in Nederland. Opiniemakers pleiten voor een Multatuli-leerstoel, de regering komt met het Deltaplan Talen en Marc van Oostendorp heeft het over ‘bestuurlijke pietpraat’: Nederland is weer in rep en roer.
Weer, zeg je? Jazeker. Elke keer wanneer de Nederlandse taal of cultuur onder drukstaat, staan kranten vol steunbetuigingen en is de neerlandistiek voor even een veelbesproken onderwerp. Toch zijn er elk jaar minder studenten Nederlands en lezen we niet massaal boeken van Nescio, Vondel of Gorter. Het lijkt wel als of de neerlandistiek schittert in het verdwijnen ervan. Geen goede zaak dus. Wat me opvalt in de discussie rondom de Nederlandse taal in onderwijs, is dat communicatie- taalwetenschap-, schrijf- en literatuuropleidingen buiten beschouwing worden gelaten. Terwijl alleen al universitaire communicatieopleidingen gemiddeld 83 eerstejaars hebben. Onze opleiding telt beduidend minder eerstejaars: 25. Als er zoveel mensen met onderzoek naar Nederlandse taal bezig zijn, in hoeverre is er dan echt sprake van een bedreiging? Misschien valt er meer onder de noemer ‘neerlandistiek’ dan de opleiding Nederlandse taal en cultuur?
Zo erg “de lul” zijn wij neerlandici (in spé) niet. Het verdwijnen van een opleiding die al “langzaam gewurgd” is, om Van Oostendorp te citeren, zorgt niet van het verdwijnen van een geheel vakgebied. De neerlandistiek zal altijd relevant blijven en beoefend worden, hoe saai het schoolvak ook is, hoeveel studies Nederlandse taal en cultuur er ook zullen verdwijnen. NTC kapt er misschien mee aan de VU, maar weggekapt zul je het niet krijgen.