Achter de knoppen van het kerstfeest

Op 19 december jongstleden vond opnieuw het kerstfeestvan de SVN plaats. Lex Crijns was erbij als geluidsman en als uitvoerend artiest. Lees hier over zijn ervaringen.

Het was dit jaar weer behoorlijk gezellig tijdens ons jaarlijkse kerstfeest, maar voor een klein groepje mensen was het die avond ook behoorlijk hard werken. Mijn excuses als ik niet de tijd heb gevonden om een praatje met je te maken, maar je mag me altijd bellen, dat weet je. Als het me niet gelukt is om aan je tafeltje aan te schuiven, dan is dat omdat ik samen met Vincent één van de moeilijkste taken had die je tijdens het kerstfeest kunt hebben: die van geluidsman. Samen waren we verantwoordelijk voor het verspreiden van allerlei soorten geluid door de grote en onregelmatig gevormde zaal van De Waagh. Dat geluid liep uiteen van de stemmen van Hidde, Frieda en Sanne tot een ietwat onvoorbereid docentenduo en een ware NTC-band. Daarnaast waren er ook een aantal geluiden die we jullie beter hadden kunnen besparen, zoals dat van Fien die haar uiterste best deed om rauwe emotie in haar versie van Jingle Bells te leggen.

Hoewel ik al eerder verantwoordelijk ben geweest voor het geluid bij het kerstfeest, was het dit jaar extra spannend omdat we werkten met Vincents eigen mixer en versterker: een antiek exemplaar uit de jaren zeventig dat hij voor €50,- van Marktplaats had gekocht. Er kraakte hier en daar wat en af en toe kwam er wat ruis uit de prehistorische reverb tank, maar over het algemeen klonk het ding geweldig. Veel tijd om ermee te experimenteren hadden we echter niet. Toen we eindelijk alle apparatuur mooi in een hoekje van de ruimte hadden weten te proppen, bereikten ons klachten vanuit het achterste deel van de zaal dat het geluid niet hard genoeg was. Daarop hebben we met gevaar voor eigen leven en dat van enkele gasten één van de luidsprekers halverwege de zaal geplaatst. Toen die taak volbracht was, werd direct de eerste act van de avond aangekondigd: ik! Met mijn akoestische gitaar bracht ik een muzikaal opiniestuk ten gehore over studiedruk en depressie onder studenten, getiteld ‘Lied van de Langstudeerder’. Hoewel ik van tevoren enigszins huiverig was voor de reacties van de aanwezige stafleden, leken zij zich goed in mijn boodschap te kunnen vinden. Dat was goed om te horen. Ook goed om te horen was Anke, die na mij een verbluffend mooi Nederlandstalig liedje zong en op veel lof vanuit het publiek mocht rekenen.

Na enkele gangen van het diner kwam voor Vincent en mij de zwaarste uitdaging van de avond: de NTC-band. Deze verzamelingeerstejaars kan de boeken in als één van de meest eclectische gezelschappen van instrumentalisten die een studievereniging ooit voort heeft gebracht. Als geluidsmannen moesten wij rekening houden met een drumstel, een akoestische gitaar, een keyboard, een saxofoon en een viool. Er is ook wel eens een harp in hun midden gesignaleerd, maar die hadden ze voor deze gelegenheid toch maar thuisgelaten. Nadat wij het nodige schuif-, draai- en insteekwerk hadden verricht, werden we getrakteerd op twee fraaie covers waarin sterk saxofoonwerken goede tweestemmige zang hoogtepunten vormden. Daarnaast waren er nog goedgetimede grappen, verhalen, gedichten, een komisch (of komisch slecht) kerstverhaal en de nodige muzikale avonturen en uitspattingen. Na urenlang zwoegen achter de knoppen laadden Vincent en ik de hele boel weer in de auto en zijn we op huis aan gegaan. We hopen dat het allemaal goed geklonken heeft voor jullie, want wij hebben keihard ons best gedaan en alle andere studenten die hebben opgetreden ook. Dank allemaal en een gelukkig 2019!

Tekst: Lex Crijns 
Foto’s: Jolien Visser