Quarantainedagboek april: Jeroen Dera

Tekst: Merijn Meijntz
Foto: Jeroen Dera

Het zijn natuurlijk vreemde tijden waarin we nu leven en dat zorgt voor vreemde situaties. Sommige dingen lopen veel soepeler dan we gewend zijn en van andere zouden we willen dat het allemaal niet zo moeizaam ging. Vaak biedt het uitwisselen van ervaringen houvast en daarom voer ik iedere maand een gesprek met iemand van de opleiding Nederlandse Taal en Cultuur.

Voor de zesde en laatste editie van het quarantainedagboek heb ik afgesproken met Jeroen Dera. Jeroen heeft in Nijmegen Nederlands gestudeerd, heeft vervolgens een paar jaar voor de klas gestaan en is daarna weer gezellig teruggekomen naar de universiteit. Hij houdt erg van lezen (verrassing): ‘Mijn favoriete genre is poëzie. Daarnaast houd ik van alles wat iets experimenteler is.’ Verder is hij nogal ‘lijp’ van tennis, squasht hij graag en is hij stiekem een beetje verslaafd aan winegums.

Werk en corona

Het gaat gelukkig goed met Jeroen. ‘De situatie is natuurlijk niet ideaal, maar wij hebben een mooi huis en twee lieve kinderen. Ik heb het afgelopen jaar doorgebracht met een peuter en een baby, dus ik stel me voor dat ik zonder lockdown sowieso niet zo veel gedaan zou hebben.’ Jeroen vertelt dat het wat makkelijker was om even rustig aan te doen nadat zijn jongste geboren was. ‘Wat dat betreft is de coronacrisis een heel goed moment om een baby te krijgen,’ vertelt hij lachend. ‘Ik mis het wel om gewoon naar het terras te gaan of op vakantie te kunnen, net als iedereen, maar verder gaat het eigenlijk heel goed.’

Jeroen heeft van zijn hobby zijn beroep weten te maken. Het is voor hem niet heel moeilijk om de scheiding tussen werk en vrije tijd te maken, omdat die er sowieso niet echt is. ‘Ik zie lezen en schrijven niet als werk. Ik word heel ongelukkig als ik dat niet kan doen. Als het op de bank zitten me niet bevalt, dan kan ik ook zomaar zeggen dat ik even een stukje over poëzie ga schrijven. Mijn vrouw is eraan gewend dat ik zo in elkaar zit, dus dat scheelt.’

Ik vraag Jeroen natuurlijk wat er beter gaat sinds de uitbraak. ‘Ik vind dat vergaderen een stuk beter gaat,’ zegt Jeroen. ‘Het gaat vaak wat efficiënter, omdat we het allemaal online doen. Bij een overleg op de campus kost het mij vaak veel tijd om op een vergaderplek te komen, omdat die zaaltjes niet naast je kantoor zitten. Je hebt altijd tien minuten tot een kwartier rondom je afspraken zitten. Als je een afspraak tot 10:00 hebt en je volgende afspraak om 10:30, dan doe je tussen 10:00 en 10:20 niets meer.’ Nu kan Jeroen gewoon blokjes met zoomafspraken maken, waardoor hij veel meer tijd heeft om dingen goed op te pakken. ‘Ik hoor mensen wel eens zeggen dat er meer werkdruk is sinds corona, maar ik vind dat dus niet, omdat ik mijn afspraken veel efficiënter kan plannen en daardoor veel minder in de avond hoef te werken. Ik hoop ook wel dat dat zo blijft.’

Optimisme en vaccinaties

Jeroen is een heel optimistisch mens. Als ik hem vraag of er dingen zijn waar hij tegenaan loopt, kan hij niets bedenken. ‘Ik ben over het algemeen vrij flexibel ingesteld en pas me snel en gemakkelijk aan nieuwe situaties aan. Er moet veel gebeuren wil ik vinden dat ik ergens tegenaan loop.’ Hij vindt dat hij niet heel veel reden heeft om te klagen. ‘Ik heb een vaste baan, we hebben een vrijstaand huis, we zijn gezond. Ik kan wel lopen klagen, maar ik voel me vooral heel geprivilegieerd.’

Sinds de uitbraak is Jeroen weer wat meer gaan schaken. ‘Ik heb als jongetje veel geschaakt. Dat was in mijn basisschoolklas een beetje een ding. Ineens ging iedereen op de schaakclub. Die schaakclub wist ook niet wat ze meemaakte. Dat waren allemaal oude mannen en opeens was er een jeugdafdeling.’ Voor Jeroen is het belangrijk dingen voor zichzelf te hebben waar geen letters bij komen kijken. ‘Ik kon op een gegeven moment niet meer squashen en toen ben ik online gaan schaken. Helaas heb ik laatst wel pijnlijk van mijn vader verloren.’

‘Ik zou wat betreft corona graag een veel gedifferentieerder beleid willen. Ik zou bijvoorbeeld sommige regels veranderen of verruimen voor bepaalde leeftijdsgroepen. Ik vind het niet goed dat jonge mensen zo beperkt worden in hun bewegingsvrijheid in een belangrijke fase van hun leven. Zeker zo lang vind ik dat niet verantwoord.’ Ook vertelt hij over zijn frustraties met betrekking tot het AstraZeneca- en het Janssen-vaccin. ‘Als zelfs specialisten zeggen dat de risico’s op trombose zo ongelooflijk klein zijn, laat mensen dan zelf kiezen of ze zo’n vaccin willen of niet. Het is volgens de overheid een zelfbeschikkingsrecht om het niet te nemen, waarom maak je er dan geen zelfbeschikkingsrecht van om het wel te nemen?’.

Ik vertrek weer na een dikke drie kwartier gekletst te hebben. Het was de eerste keer sinds half december dat ik op campus was en de eerste keer dat ik Jeroen in het echt zag. Ik hoop dat ik hem volgend jaar wat vaker op campus tegen kan komen, want ik vond het toch wel erg gezellig.