Tekst: Merijn Meijntz
Foto: Hannah Bakker
Het zijn natuurlijk vreemde tijden waarin we nu leven en dat zorgt voor vreemde situaties. Sommige dingen lopen veel soepeler dan we gewend zijn en van andere zouden we willen dat het allemaal niet zo moeizaam ging. Vaak biedt het uitwisselen van ervaringen houvast en daarom voer ik iedere maand een gesprek met iemand van de opleiding Nederlandse Taal en Cultuur.
Deze keer heb ik afgesproken met Hannah Bakker. Hannah is twintig en voelt zich een beetje een ouwe taart als ze dat zegt. Ze is dit jaar als eerstejaars gestart en heeft een hoop creatieve hobby’s: ze schildert, schrijft en leest graag. Als ik haar vraag wat ze leest, dan antwoordt ze: ‘Ja, ik denk dat ik echt je hart breek met dit antwoord, maar eigenlijk alles behalve fantasy.’ Snel voegt ze toe: ‘Mag ik nu nog blijven eten?’ Nou goed, voor deze ene keer. Ik zal het door de vingers zien… Hannah vertelt me dat ze ook veel met muziek doet. Ze heeft drummen weer opgepakt en als coronahobby is ze ook begonnen met gitaarspelen. Daarnaast werkt ze bij de Lidl en daar staat ze vooral broodjes af te bakken.
Uiteraard stel ik ook aan Hannah de vraag hoe het op dit moment met haar gaat. ‘Nou, ik vind het op dit moment best een beetje zwaar vallen,’ antwoordt ze. ‘Het weer wordt langzaam wat beter en daar word ik gelukkig wat vrolijker van, maar alles met de uni duurt allemaal al ontzettend lang en ik heb mijn klasgenoten ook al een hele tijd niet meer gezien. Dat vind ik nu even moeilijk. Het vaccin biedt gelukkig wat uitzicht.’ Hannah twijfelt gelukkig niet over haar studiekeuze. Ze vindt alles wat ze doet superleuk en denkt dat ze de problemen die ze heeft ook bij andere studies zou hebben.
Hobby’s en productiviteit
Hannah geeft aan dat ze nu veel meer tijd heeft voor haar hobby’s. Ze is ook vaker gaan drummen. ‘Normaal “doe je het wel eens” en dat noem je dan je hobby, maar nu ben ik er echt een stuk actiever mee bezig. Ik vind het sowieso wel fijn dat ik een stuk meer tijd voor mezelf heb.’ Ze vindt het ook erg prettig dat werkcolleges niet verplicht zijn. ‘Als ik me ergens niet op mijn gemak voel, dan is het bij werkcolleges. Ik heb niet het idee dat ik er wijzer van word en dan ben ik liever voor mezelf met de stof bezig,’ vertelt ze. ‘Ik moet alleen nog even aan mijn punten terugzien of dat een slim idee is,’ voegt ze er lachend aan toe. ‘Doordat ik mijn lessen zelf in kan delen en meer tijd heb voor mijn hobby’s krijg ik meer gedaan, maar daar staat dan weer tegenover dat ik mijn vrienden veel minder zie. Dat hoort misschien niet bij een stukje productief zijn, maar is toch iets waar je ook mee bezig hoort te zijn. Ik mis dat heel erg.’ Wel heeft ze ontdekt dat ze alleen sporten niet zo erg vindt als het in eerste instantie leek. ‘Ik dacht eerst dat het alleen leuk zou zijn met vrienden van een vereniging, maar dat valt gelukkig mee. Het is stiekem toch best leuk.’
Verder overweegt Hannah om te stoppen met werken naast haar studie: ‘Je werkt even hard, maar hebt minder afwisseling met leuke dingen, want er is nu gewoon niet zo veel te doen. Daardoor lijkt het nu allemaal net even te veel.’ Ze vertelt dat ze het gevoel van ontspanning nu veel minder ervaart. ‘Je deelt je vrije tijd gewoon heel anders in. Ik mis het stukje sociaal contact echt heel erg. Dat was voor mij het ding waarmee ik het beste kon afschakelen.’
Gesloten scholen
Ook aan Hannah stel ik de vraag wat ze aan de maatregelen zou veranderen als ze in de schoenen van Mark Rutte stond. ‘Heb je even?’ antwoordt ze lachend. ‘Nee, in het begin had ik zoiets van “ik ben het er niet mee eens, maar ik zou het zelf ook niet beter kunnen”. Nu begin ik langzaam twijfels te krijgen. Ik vond het op scholen bijvoorbeeld zo goed geregeld en dan is het zo onnodig dat die dicht zijn. Dat is denk ik mijn grootste punt van kritiek. Op mijn werk en andere plekken mag het allemaal, maar niet op de uni.’ Ze vertelt dat ze een keer net iets te dicht op iemand anders stond en daar meteen door personeel van de universiteit op gewezen werd. ‘Het is zó goed geregeld. Ik snap het gewoon niet.’ Ook heeft ze er geen begrip voor dat ze sportscholen niet open mogen. ‘De kappers gaan open, de nagelsalons gaan open. Bijna alles gaat open zodat mensen zich beter gaan voelen, maar als er iets is waar mensen zich beter door gaan voelen en waar mensen gezonder van worden, dan is het toch wel sporten? Ik vind dat heel krom.’
Als laatste vraag ik Hannah naar haar ervaring met op kamers gaan wonen. Hannah werd ingeloot voor een kamer toen de winkels net dichtgingen en heeft haar studentenkamer daardoor natuurlijk niet zo makkelijk kunnen inrichten. ‘Het deed een beetje pijn. Ik had al mijn meubels besteld met vijftig euro verzendkosten en net daarna kon je weer gaan afhalen. Beetje jammer van het geld. Het is soms moeilijk dat je niet iedere keer als je iets nodig hebt even langs de Hema kunt gaan. Je moet alles steeds bestellen. Nu je kunt afhalen gaat het wel al wat makkelijker. Gelukkig heeft mijn oma me een soort survivalkit meegegeven met allemaal dingen waar ik niet aan denk zoals theedoeken en mesjes. Nu heb ik de meeste dingen wel. Zo heb ik gisteren mijn prullenbak gekregen! Er ging een wereld voor me open!’
We ronden het interview snel af. We willen nog eten bestellen en Hannah moet natuurlijk voor de avondklok thuis zijn. Na genoten te hebben van heerlijk Italiaans eten zwaai ik haar uit. Hopelijk zie ik haar binnenkort weer op campus.